Odbačene gume predstavljaju veliki teret za naše životno okruženje, tako da brojni preduzetnici nalik kompaniji Marangoni, razvijaju brojne metode za njihovo recikliranje...
Ukoliko ste se pitali na koji način vulkanizeri vraćaju šaru gumama, onda je snimak na kome možete videti mašinu za protektirenja u akciji definitivno prava stvar za vas.
Kada se gume izližu i izgube šaru, korisnici ih uglavnom ostavljaju u radnji u kojoj ih menjaju i uzimaju nove. Odbačene gume se uglavnom reciliraju, hemijski razlažu na komponente kako bi kasnije bile korišćene prilikom izglradnje ulica i parkova. Određene kompanije reciklažu shvataju drugačije, ali tokom dugog niza godina brendovi nalik Marangoni nastoje da uštede svojim klijentima nešto novca menjajući stare šare novim gazećim slojevima guma, u procesu koji se zove protektiranje.
Ovekve gume nisu samo lake za kreiranje, već koriste oko 20% manje energije od one potrebne za kreiranje novih, istovremeno pružajući odlične rezultate kada su podvrgnute istim testovima regularnih pneumatika, namenjenih jednokratnoj upotrebi. Ipak, glavna prednost protektiranja dolazi u vidu ponovnog korišćenja unutrašnjih slojeva starih guma, koje čine trećinu vrednosti novih modela. Vraćanje šara na gume takođe, umnogome smanjuje upotrebu prirodnih sirovina i stvaranje CO2 emisija, tipičnih u industrijskim proizvodnim procesima.
Izlizana guma koja stigne u ovu fabriku odmah se stavlja u proces vizuelnog i instrumentalng pregleda za koji su zaduženi iskusni vulkanizeri. Najvažniji korak u ovom postukpu predstavlja precizno lasersko merenje sa alatom nemenjenim skeniranju gume u vakuumu radi detekovanja oštećenja i defekata koji nisu vidljivi sa spoljne strane, nakon čega dolazi do razdvajanja različitih slojeva kreiranih od velikog broja metalnih žica i tekstilnih ojačivača smeštenih unutar gume.
Gume koje se ne mogu protektirati ne odbacuju se, već se uništavaju u fabrici zaduženoj za termalnu obradu i njihovo spaljivanje u visokim pećima, pretvarajući ih ovim putem u korisnu energiju bez stvaranja štetnih atmosferskih gasova. Pošto ovaj proces koristi određene temperature, materijali koji ne izgore mogu se ponovo prikupiti i pripremiti za reciklažu. Sa druge strane, gume bez prijanjajućeg sloja koje su spremne za proces protektiranja, obeležavaju se bar kodovima i pripremaju za finalnu obradu.
Preostale noge guma ulaze u mašinu koja ih polira i skida preostale segmente gazećeg sloja i višak materijala. Količina gazećeg sloja koja se uklanja zavisi od veličine i tipa baznog dela pneumatika, dok nakon ovog procesa guma postaje potpuno spremna za dodavanje nove šare.
Polirana noga gume odlazi u sledeću fazu procesa protektiranja, gde se ponovo proverava radi detekcije površinskih nepravilnosti i njihovog popravljanja. Ona se zatim prekriva lepljivim slojem nevulkanizovane gume, ili takozvane žvake. Prethodno vulkaniziran prsten obmotava se i namešta oko gume kako bi osigurao da je mašina centrirana na materijalu, dok se stezaljke prese pojavljuju i pritiskaju gazeći sloj na dole. Kada mašina povuče svoje držače, izlaze valjci namenjeni dodatnom ravnanju nove šare i njenom boljem prijanjanju na površini gume.
Svaka guma oblaže se još jednim tankim slojem nakon čega se vakumira. Ovako pripremljeni pneumatici stavljaju se u komoru pod pritiskom, u kojoj će svaki pojedinačno biti ojačan. Tokom ovog procesa, gume su izložene veoma visokim temperaturama i pritisku istovremeno, dok se komora zagreva na preko 120 stepeni celzijusa i stvara pritisak od oko 40 kg po kvadratnom centimetru, tokom dva ipo do tri sata.
N.Đ.
